Sylwoterapia - naturalna metoda na poprawę samopoczucia

Określenie sylwoterapia dotyczy aktywności prowadzącej do poprawy samopoczucia, polegającej na dobroczynnym wpływie drzew na nasz organizm. Formą sylwoterapii może być spacer w lesie, odpoczynek pod rozłożystym drzewem, bądź przytulanie się do kory wiekowych przyjaciół. Leśne spacery, nie tylko dotleniają nasz organizm, ale również są formą naturalnej aromaterapii, dzięki olejkom eterycznym wytwarzanym przez drzewa. Ale to nie wszystko! Kolor głębokiej zieleni w koronach drzew uspokaja i przynosi dobrą nadzieję. Natomiast szum liści i  śpiew ptaków ułatwiają głębokie wyciszenie. Takie dźwięki są często stosowane w muzykoterapii, aby ułatwić osiągnięcie stanu relaksu. 

Ojciec Andrzej Klimuszko o dobroczynnym wpływie drzew

Ojciec Klimuszko, franciszkanin, zielarz i autor najskuteczniejszych receptur ziołowych, był również wielkim miłośnikiem natury. Swoje rozmyślania spisał w kilku książkach. Na kartach “Szukajmy szczęścia w przyrodzie” o. Klimuszko napisał: “Las z nieprzebranym bogactwem drzew, krzewów, kwiatów i grzybów jest niezawodną lecznicą dla każdego człowieka”. Autor wyraźnie podkreślał, że las pozostaje w równowadze, w której rośliny, grzyby i zwierzęta wzajemnie, dobroczynnie na siebie oddziałują. O. Klimuszko wyczuwał pozytywne oddziaływanie drzew i polecał przebywanie w ich otoczeniu jako naturalną terapię. Jako szczególnie pożyteczne dla zdrowia człowieka wymieniał drzewa iglaste: modrzew, sosnę, świerk, jodłę i jałowiec, a spośród liściastych: dąb, brzozę, lipę, kasztan, morwę, klon i akację.

Spacer po lesie jako forma aromaterapii

Przebywając na spacerze pośród drzew, poddajemy się naturalnemu zabiegowi aromaterapii. Najintensywniej odczuwamy w powietrzu obecność żywic i olejków eterycznych z drzew iglastych. Spacer w słoneczny dzień pośród sosen, jodeł lub świerków to czysta przyjemność dla układu oddechowego. Olejki z drzew iglastych ułatwiają oczyszczenie górnych dróg oddechowych, działają odkażająco, ułatwiają dotlenienie. Olejki eteryczne i żywice kumulują się również w młodych pędach, pąkach kwiatowych i zawiązkach liści, a także w korze drzew. Spacer wiosną pośród drzew budzących się z zimowego snu to moc aromatów, które ułatwiają odpoczynek i wywołują dobry nastrój.

Drzewa w dawnych wierzeniach

Współcześnie spacer pośród starych drzew postrzegamy jako luksus, a dawniej las był naszym naturalnym otoczeniem. Dawał schronienie, opał, materiały budowlane i żywił. W drzewach ludzie dostrzegali nie tylko aspekty praktyczne, ale też duchowe i magiczne. Dobroczynnym drzewom przypisywano rolę magiczną, były też miejscem zgromadzeń, a nawet kultu, jako symbol potęgi przyrody.

Dąb - moc i potęga

Mocarny dąb to drzewo poświęcone Perunowi, który według wierzeń słowiańskich, zamieszkiwał jego koronę. Dla słowiańskich ludów to właśnie dąb był drzewem świętym, axis mundi, który łączył świat realny z krainą bogów i zaświatami.

Lipa - kobieca moc

Delikatna, a jednocześnie majestatyczna lipa, to drzewo poświęcone kobiecej sile. Pod lipami odbywały się sądy i zgromadzenia. Z gałązek lipy pleciono wianki, a kwiaty lipy wykorzystywano w ziołolecznictwie.

Brzoza - karmicielka

Piękna, wiotka brzoza to drzewo, które na przednówku dawało drogocenny sok - oskołę. Bogata w składniki odżywcze, lekko słodka oskoła była ratunkiem w najtrudniejszej - głodowej porze roku. Wierzono, że w gajach brzozowych można było spotkać rusałkę leśną, śpiewającą kuszącym głosem piosenki. Ale według podań, nie były to przyjazne wróżki, raczej nieprzyjemne z charakteru dręczycielki! Gałązki brzozowe wykorzystywano do niedawna do ozdabiania domów w czasie Zielonych Świątków.

Kalina - uosobienie niewinności

Nie należy do dużych drzew, zaliczana jest do krzewów, ale w delikatności tkwi jej magia. Kalina od wieków kojarzona jest z młodością i niewinnością, stanowiła tradycyjny element wianków panny młodej i była symbolem młodzieńczej miłości. W tradycji ludowej, owoce kaliny poświęcone w bukietach na Święto Matki Boskiej Zielnej, były wykorzytywane do sporządzenia syropu na kaszel.

Drzewa a zmiany klimatyczne

Leśne kompleksy to wyjątkowe miejsca. Najcenniejsze są starodrzewy, nie podlegającej zagospodarowaniu przez człowieka. Taki stary las to skomplikowany żywy organizm, który stanowi ostoję dla zagrożonych gatunków. Naukowcy potwierdzają, że drzewa stare - stuletnie, skuteczniej pochłaniają i przechowują dwutlenek węgla i w efektywny sposób stabilizują nasz klimat. Stare lasy wpływają również na regulację gospodarki wodnej. Zatrzymują wodę opadową i spowalniają jej zbyt szybki odpływ. W Polsce najstarsze skupiska leśne to Puszcza Białowieska i Puszcza Karpacka, które należy bezwzględnie chronić, nie tylko dla naszego dobra, ale też ze względu na postępujące zmiany klimatyczne.